Τα Αγγελάκια

Ξύπνησα σήμερα το πρωί πολύ ευχάριστα... ήλιος από το παράθυρο υπέροχος ένα σαββατιάτικο πρωινό ιδανικό. Τίποτα δε θυμίζει 9 Δεκεμβρίου, δεν υπάρχει κάτι να σου λεει ότι τα Χριστούγεννα είναι στο παρά 5.
Και είμαι από φύση άνθρωπός που σιχαίνεται τα Χριστούγεννα, όχι γιατί είμαι ο Σκρούτζ και δεν έχω οικειότητες με το πνεύμα των Χριστουγέννων. Αλλά δεν αντέχω τον καταναλωτισμό και την υπερβολή ... τη μανία της αγοράς, να αγοράσω να δείξω ότι αγαπάω, όσο πιο πολύ αγαπάω τόσο πιο πολλά θα δώσω. Και ας δώσω, δεν πειράζει, αλλά θα δω ειδήσεις, παραμονή Χριστουγέννων, και θα ακούσω τον καταστηματάρχη ο οποίος εκνευρίζεται στο φακό και μου λεει κοιτώντας με στα μάτια «κίνηση έχει πέσει», δεν είναι όπως πέρυσι.
Και θα νιώσω ενοχή, ενοχή γιατί δεν αγαπάω αρκετά, δεν έδωσα πολλά αυτά τα Χριστούγεννα, δεν ξόδεψα αρκούντως πολλά για να δείξω τη λατρεία μου απέναντι στον κολλητό, στη φίλη, στη γκόμενα....
Ο ήλιος βοηθά να ξεχάσεις τη φρίκη των XMASS, τόσος ήλιος είναι άνοιξη. Οι κινήσεις κλασικές εφοδιάζομαι με καφεδάκι, μουσική ambient, Requiem For a dream the soundtrack στο στέρεο και ξανά στο κρεβάτι οκλαδόν να σκεφτώ πως θα περάσω το Σάββατο...
Λοιπόν κινητό ανά χείρας πατάς το κόκκινο κουμπάκι για να ανοίξει και μπιπ-μπιπ μήνυμα ...
Ζωή : «να σου πω τα ευχάριστα? Φέτος δεν θα βάλουν τα αγγελάκια στην Αριστοτέλους...» Ε ναι λοιπόν, ο μικρός Χριστούλης φώτισε τον υπέροχο κο δήμαρχο και του αφαίρεσε την κακογουστιά (ή τουλάχιστον μέρος αυτής) εν όψη των εορτών...
Όποιος έχει διασχίσει την πλατεία Αριστοτέλους στη διάρκεια των άγιων καταναλωτικών ημερών καταλαβαίνει
Πόλη του φωτός, η Θεσσαλονίκη. Φως όχι από τον ήλιο και τη θάλασσα, αλλά από την πληθώρα θεματικών στη πιο ωραία πλατεία της Ελλάδας
Δεν την έχεις δει? Ε τότε να στην περιγράψω: Πλακόστρωτο, γύρω-γύρω καλόγουστα καφέ με καλοντυμένο κόσμο, θάλασσα, παιδάκια, πλανόδιοι με κουλούρια, μπαλόνια, παιχνίδια και άλλα γραφικά
συν
μία φάτνη με life-sized Χριστούλη, παναγίτσα και τους συν αυτό
μία σκούνα 7 μέτρα πλάτος και άλλα τόσα ύψος τίγκα στο λαμπιόνι
μία ελατάρα, φυσική 6 μέτρα ύψος τίγκα στο φωτάκι
μία σκηνή με προβολείς, όπου θα φέρει ο αγαπημένος δήμαρχος μεγάλους καλλιτέχνες (κατά προτίμηση κάποιον από αυτούς που κρεμιούνται από σκοινιά και φεύγουν ιπτάμενοι από μπαλκόνια κοντινών ξενοδοχείων για να σκάσουν με φόρα στα πεύκα), όπου θα μαζευτεί όλη η πόλη να κωλοστριμωχτεί για να περάσει την παραμονή των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, και το απαύγασμα του γούστου και της ομορφιάς
μια σκάλα με 5 γιγαντιαία αγγελάκια με τα φουστάκια τους, την άρπα τους, την ντουντούκα τους, το φωτοστέφανο τους – με τα όλα τους, όλα αυτά φωτισμένα με νέον, σαν άλλες επιγραφές “life sex sow – εδώ τα καλά κορίτσια”
Όλη η Ελλάδα θεωρεί τους Θεσσαλονικείς καλόγουστους, πάντα καλοντυμένους, τρελά ψώνια που θέλουν mojo και social για να πιουν το freddo τους και ζωνίτσα GF μόνο για να κυκλοφορήσουν το μεσημέρι στο κέντρο της πόλης ... ... του Χριστουγεννιάτικου Ελληνικού Las Vegas
Ζωίτσα μου σ’ ευχαριστώ, μου έφτιαξες το πρωινό. Θα πάω για καφέ στη παραλιακή, στη Βουλιαγμένη περήφανος που η πόλη μου δεν θυμίζει φρίκη και να θυμηθώ να σε κεράσω ένα γιγαντιαίο cappuccino στο neauveau μόλις επιστρέψω...