Κάπα

Το καταλαβαίνεις να πλησιάζει.

Ανεβαίνει σιγά – σιγά από τα πόδια σου, αγκαλιάζει τη μέση σου και ανεβαίνει από το στομάχι προς το στήθος σφίγγοντας τη κοιλιά σου, δημιουργώντας ένα κενό ανάμεσα στα πνευμόνια και ξαναγυρίζει στη πλάτη σου σκαρφαλώνει τη σπονδυλική σου στήλη μοιράζοντας ανατριχίλες... καταλήγει στη βάση του κρανίου σου χτυπώντας με το μπαστουνάκι του τη βάση του...αν δεν βρει δίοδο εξαφανίζεται και ξαναγυρίζει, από την ίδια διαδρομή παρέα με το Άλφα μετά με το Ταυ και μετά με ένα άλλο Άλφα και μετά με το Θήτα και ξανά – διαρκώς μέχρι να μαζέψει όλα τα γράμματα και να καταφέρει με φόρα να μπει από τη βάση του κεφαλιού και να μαυρίσει όλον τον εγκέφαλό σου...

Και αρχίζει η κατηφόρα ... πέφτεις...
Κάθεσαι απαθέστατος επειδή ξέρεις την κατάληξη. Μόλις σε καταλάβει εντελώς θα τα βροντήξεις όλα και θα φύγεις (ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία είναι). Τα χεις βροντήξει τόσες και τόσες φορές, τώρα, άλλη μια φορά τι πειράζει;
Και όμως τη κούραση του να ξεκινάς από την αρχή κάθε φορά;

Τις συνθήκες δεν μπορείς να τις αλλάζεις όποτε σου καπνίσει, ούτε τους ανθρώπους σου (αυτούς που αγαπάς, αυτούς που συμπαθείς αλλά και αυτούς που αντιπαθείς)

Και το διάστημα όσο πάει και συντομεύει... την πρώτη φορά ήταν 4 χρόνια μετά 2 μετά 6 μήνες μετά 4 τώρα 2 μήνες... και αν αυτό γίνει καθημερινό?
Πολλά τα τσιγάρα, πολλά τα ποτά και γρήγορα – όσο πιο γρήγορα αναισθητοποιείς την αντίληψή σου τόσο πιο ήρεμα θα κοιμηθείς...
Μεγάλη όρεξη για ύπνο, αλλά ηλίθιο – ανούσιο με αγχώδη όνειρα. Στο όνειρο λες σε όλους τους ανθρώπους σου (αυτούς που αγαπάς, αυτούς που συμπαθείς και τους ΑΛΛΟΥΣ) πόσο σε εκνευρίζουν τι σε ενοχλεί σε αυτούς ακόμα και αν έχεις άδικο. Και όλοι συμφωνούν μαζί σου, εσύ ουρλιάζεις και αυτοί χαμογελούν, κουνούν συγκαταβατικά το κεφάλι και σου λενε πόσο δίκιο έχεις. Στο ηλίθιο τέταρτο από το ξύπνημα μέχρι το διαχωρισμό του ονείρου από τη πραγματικότητα, θεωρείς ότι έχεις λύσει τα πάντα, είσαι χαρούμενος σου έχει φύγει όλο το Κάπα από το κεφάλι. Μόλις λήξει το τέταρτο επανέρχεται – εισβάλει επιθετικό ξεκούραστο από τον ύπνο σου. Συνειδητοποιείς ότι έχει ρουφήξει όλη τη ξεκούραση από τον ύπνο, παρασιτικά και απρόσκλητα...

Βράδυ στο “48”:
«δεν τα γράφεις για τους άλλους, τα γράφεις για να τα διαβάσεις, να συνειδητοποιήσεις εσύ...»
Αν έχεις δίκιο και σε αυτό τότε είσαι η my faiRy godmother.

Έχεις βοηθήσει ήδη σε τόσα, εδώ και τέσσερις μήνες ...
Ευχαριστώ...