Friday, November 10, 2006

Τα λενάκια και η καθαρίστρια!!!

Με νοιάζει
Σε νοιάζει
Τον/την/το νοιάζει
Μας νοιάζει
Τους νοιάζει
Σας νοιάζει

Συμπαθέστατο ρήμα, δε λεω, αλλά μας τα χει κάνει κώλο τώρα τελευταία!

Όταν είσαι σπόρι σε νοιάζει να παίξεις ποδόσφαιρο στο διάλειμμα, να πας ημερήσια στα Πετροκέρασα, άντε και να τσιμπήσεις τον πισινό της μικρής Ελένης και να πεις ότι “τα’ χετε”

Στα 18+ σε νοιάζει να κερδίζει ο ΠΑΟΚ, να βγεις στους δρόμους και αφού φωνάξεις ότι έχεις περάσει ένα χέρι το Θρύλο και όλο τον Πειραιά, να πας για ούζα στην παραλία και να συζητήσεις με την, όχι και τόσο μικρή πια, Ελένη το «μέλλον» της σχέσης σας, ενώ κοιτάς και το λαμέ ensemble στρινγκ – σουτιέν της γειτόνισσας που στο μοστράρει μέρα μεσημέρι στα σχοινιά απέναντι από το φοιτητικό σου μπαλκόνι.

Στα 23+ σε νοιάζει να δεις ποιοτικό ποδόσφαιρο (δηλαδή καθόλου) να βγεις με τους κολλητούς να συζητήσεις τις πρώην γκόμενες, γιατί η μικρή Ελένη πια έφυγε για Λονδίνο για μεταπτυχιακό και κάποιος σου είπε ότι έχει γκόμενο και:
- ποιος ξέρει ποιος φλούφλης Άγγλος το πηδάει το Λενάκι
- Ποιο Λενάκι ρε μαλάκα?
- Αυτήνα ρε, που σε παράτησε, επειδή πήδηξες τη γειτόνισσα με το λαμέ στρινγκ
- Δε γαμείς, όλοι αδερφές είναι εκεί
Που και να είναι και να μην είναι χέστηκες γιατί το Λενάκι .........
άστο χέσ’ το σου λεω φίλε μη το ψάχνεις

Είσαι στην κατηγορία 25-30.
Σε νοιάζει σχεδόν αποκλειστικά το ποδόσφαιρο (ποιοτικό και μη). Με το αλκοόλ είσαι, αν μη τι άλλο, κολλητός, καθότι ο Jose (Cuervo) ούτε στόμα ούτε μιλιά να σου θυμίζει τα Λενάκια. Δε σε νοιάζει και το δίδυμο συκώτι – πνευμόνι που το ’χεις φτάσει στο όριο (γιατί τι διάλο ούτε 30 δεν είσαι...).

Κορίτσι βρήκες και, πρόσφατα, πολύ πρόσφατα και αποφάσισε να κοιμηθεί σε σένα....όλα καλά.... μέχρι που έρχεται......

...........η ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΑ.....................

Ξένη, βορειοηπειρώτησα ποτέ αλβανίδα, επαναπατρισμένη ελληνίδα ποτέ ρωσίδα, ακαθορίστου ηλικίας και στη χώρα της ήταν δασκάλα ή γιατρός (με προτίμηση στις παιδίατρους) την έχει συστήσει η γειτόνισσα, που δε φοράει πια λαμέ στρινγκ αλλά ρόμπα-παπούτσι φαρμακείου-γυαλιά από το ΙΚΑ, στη μάνα σου.

Ήρθε λοιπόν η ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΑ χθες το πρωί μπας και βάλει καμιά τάξη γιατί και από πουκάμισα ...... ρέστος.
Μπζζζζζζζζζζζζζζζζζζζ
Μπζζζζζζζζζζζζζζζζζζζ
Μπζζζζζζζζζζζζζζζζ
τινάζεσαι, πατάς κουμπί ανοίγει η πόρτα της οικοδομής (ουπς με το μπαρτόν εδώ τη λέμε πολυκατοικία από τη στιγμή που έχει περαστεί και δεύτερο χέρι σοβά)

- Καλημέρα κυρά Σβέτη
- Καλιημέρα παιδιί μου, δίν ιέφυγες γιά το γράφείιο σου?
- Ε.... να τώρα σε λίγο (δίνεις απαραίτητες οδηγίες πουκάμισα εκεί καινούρια σεντόνια εδώ - αλλά το έμπειρο μάτι της ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΑΣ έχει μαρκάρει τη κλειστή πόρτα της κρεβατοκάμαρας)

Ξαφνικά βρίσκεις ένα από τα λίγα πράματα που σε νοιάζει είχες ξεχάσει να σε νοιάζει το οτιδήποτε, μέχρι τώρα όλα στα ‘ρχίδια σου, γκόμενα δεν είχες, η γειτόνισσα ....άσε
Τρως Φρίκη ..... τι θα πει η καθαρίστρια...στη μάνα σου... έχεις μείνει με την πόρτα ανοιχτή εσύ με το κάτω της φόρμας το μέσα έξω το μπρος πίσω μία από τα ίδια και το μπλουζάκι! Και το δράμα ολοκληρώνεται.....ανοίγει την πόρτα και η γειτόνισσα ΣΒΕΤΑ μου!!!!
Και το χειρότερο έρχεται όταν ανταλλάσσουν και τη ΜΑΤΙΑ.... (κάτι γίνιετε)
(καλέ τι λές)
(σου λίεω)
(μόλις φύγει θα σου χτυπήσω)

Η κατάσταση λοιπόν χειροτερεύει μόλις κλείσεις την πόρτα.... μπαίνεις στη κρεβατοκάμαρα

- και σου είπα έπρεπε να φύγεις πιο νωρίς
- μα καλά τι σε νοιάζει τι θα πει η ΚΥΡΙΑ
- εεε...τώρα (τί να πείς)
- γιατί τρως τέτοια φρίκη?
- Με δε τρώω φρίκη... πάμε.... πρέπει να πάω στο γραφείο...ντύσου...ρε παιδί μου, τι κοιτάς έτσι;;; σου λέω δε με νοιάζει

Να σου πω η ιστορία ίσως και να έχει βαθύτερο νόημα, ίσως πάλι όχι....

Πρέπει να στεναχωριέσαι επειδή σε νοιάζει η γνώμη της Σβέτης ή ακόμα και της μάνας σου, που θα σε πάρει το απόγευμα ενώ θα είσαι ακόμα στο γραφείο με τα deadlines να σου πατάν το σβέρκο να σε ρωτήσει δήθεν αδιάφορα «όλα καλά, τι έκανες χθες βράδυ?» και άλλα τέτοια (αφού τελευταία φορά που σε ένοιαξε η γνώμη της ήσουν 14).

Ή μήπως θα έπρεπε να χαρείς επειδή επιτέλους σε νοιάζει κάτι – αδιάφορο το τι, αλλά κάτι κινείται? Ψιλοαδιαφορείς για τα deadlines, ψιλοαδιαφορείς και για τον αποψινό αγώνα , ψιλοαδιαφορείς μέχρι και για το ότι ο τελευταίος παγωμένος Jose τελείωσε.....και το ΘΕΜΑ:

Γιατί σε νοιάζουν πράματα για τα οποία αδιαφορούσες, και κυρίως γιατί αδιαφορείς και για πράγματα που ήταν σημαντικά????
Γιατί σκέφτεσαι να αγοράσεις και ένα καφέ κουστούμι γιατί βαρέθηκες τα μαύρα και κυρίως γιατί φύγαν τα λενάκια????

Labels:

Thursday, November 09, 2006

Θέλω κι άλλο


Γραμμένο 9:30 και μετά κολλημένος Τσιμισκή (γαμώτο πρέπει να το σταματήσω αυτό με την Τσιμισκή – Κηφισίας τη λένε τη ρημάδα, 3 μήνες πέρασαν, ακόμα να προσαρμοστώ).
Βέβαια όπως καταλαβαίνεις το γράφω δεν υποδεικνύει και τη φυσική λειτουργία - του γράφω αλλά καθαρά την πνευματική - του σκέφτομαι! Σκέφτομαι, αλλά τον τελευταίο καιρό σκέφτομαι σαν σε οθόνη υπολογιστή, σίγουρα το χεις πάθει. Όλα στο κεφάλι μου έχουν γίνει αρχεία συντομεύσεις και ένα φύλο Word!
Κίνηση Hang Over τσούξιμο στο μάτι, μια ακαθόριστη ζαλάδα, στο ‘να χέρι το τσιγάρο στ’ άλλο το τιμόνι και τράβα.... κλασσικός συμπαθέστατος μπάτσος στο Χαλάνδρι, κλασσικοί Αλβανοί στο επόμενο φανάρι, «το μόνο που ζητάω απ’ τη ζωή μου πλέον .......» και που ελεύθερο χέρι να την αλλάξω την ατάλαντη-αλλά-έχω-βυζί-και-κάνω-καριέρα. Όμορφα. Πρέπει να συμμορφωθείς καλέ μου, ούτε 20 είσαι ούτε ζεις τα φοιτητικά χρόνια, τώρα δουλεύεις, δεν μπορείς να σκάς μύτη στη δουλειά με το μάτι τούμπανο. Αλλά έλα που τραβάει η παρέα. «έχω πρόβλημα μεγάλο, δε μου φτάνεις θέλω κι άλλο....» ακόμα να τον αλλάξω το ρημάδι το σταθμό, αλλά τώρα που το σκέφτομαι δεν έχει και άδικο η γκόμενα, απ’ τη ζωή βγαλμένα παιδί μου σου λεω....
Σβήνει και το ρημάδι τ’ αμάξι αλλά κάνω την πάπια... θα θέλει πάλι καμιά τετρακοσάρα αλλά δεν είμαστε για τέτοια τώρα.
Τελικά δεν θα ξαναπιώ...
Πότε....
Τις καθημερινές,
και αρχίζουν οι εκπτώσεις, δηλαδή όχι και όλες,
τις Παρασκευές μπορώ ,
ε και τις Πέμπτες τι πειράζει!
Αλκοολισμός????
Εγώ τι λες τώρα.....
Που πας ρε κωλόγερε πρωί πρωί και χώνεσαι μη χέσω,
Τελικά αυτή τη γκόμενα με το ροζ SMART πρέπει να την έχω ξαναδεί
Μάλλον τη βλέπω κάθε πρωί
Και κοιτάει και επίμονα
Δεν είναι και κακή!
Κατεβάζει παράθυρο και κάνει το κλασσικό νόημα Να-Ρωτήσω-Κατά-Που-Πέφτει-Το-Σύνταγμα, χώθηκε ο μαλάκας ο ταρίφας μπροστά μου, πάει και η ευκαιρία.
Δεν Γίνονται αυτά, είναι κάτι τέτοια που την κάνουν σκατά τη μέρα σου!
Στο ύψος του Υγεία είμαι εντελώς ξύπνιος, έχω αλλάξει και σταθμό.....It’s the first day of the rest of your life (τρελό κομμάτι) Τιγκάρω το ηχείο, στυλ Γκάγκουρας-Με-Κάμπριο στη Σκουφά σιγομουρμουρίζω στίχους ... ΜΠΑ ...
μαλακία παρασύρθηκα και τραγουδάω κανονικά, κοιτάω μια δεξιά – η γκόμενα του SMART, του ροζ, ξέρεις είναι εκεί κοιτάει απαξιωτικά. Ψώνιο GEEK το ξέρω αυτό το βλέμμα...ε και με τα δίκια της....
Βρε αΐ από δω γλυκιά μου εγώ το βράδυ θα την δω και εσύ θα είσαι με το ροζ SMART και τις ψωνάρες φίλες σου για καφέ και εγώ μαζί της και την επόμενη φορά θα σου πετάξω απ΄ το παράθυρο και κάνα «άντε πλύνε κάνα πιάτο μωρή» Αγαπημένη ατάκα σε γυναίκα οδηγό ακόμα και αν οδηγεί τέλεια.

Τελικά δίκιο είχε «δε μου φτάνεις θέλω κι άλλο»
Θα σε δω το βράδυ

Labels:

Wednesday, November 08, 2006

Firstly Forwardly Firmly

First trials are never a succesful example of our moderate effort to impress!