Wednesday, December 20, 2006

2 και σήμερα

Έχω και δύο μήλα πάνω στο γραφείο.
Και έχουμε και αυτό το ηλίθιο πάρτυ κτηρίου. Δεν έχω καμία διάθεση γι’ αυτό!
Χθες είδα και ένα φίλο μου, πολύ χάρηκα, ήμουν σε μεγάλη ένταση μιλούσα ακατάπαυστα για να μην δείξω, για να μην καταλάβει και αρχίσει τις ερωτήσεις! Μετά ήμουν απίστευτα κουρασμένος αναλώθηκα σε μια ακίνδυνη κουβέντα για το γάτο μου και άλλα χιλιοειπωμένα. Θέματα διαφυγής.









Θεωρία διαφυγής

Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατο, my ass. Το παρελθόν φυγείν αδύνατο είναι η σωστή έκφραση, Όσες φορές και αν φύγεις, όσες και αν γκρεμίσεις, το κάτω – κάτω, πάντα μένει. Πηχτό και άσχημο, όπως το κατακάθι του καφέ, σκατουλί χρώμα με απαίσια υφή και εντελώς άσχημη γεύση. Μπορείς να κάνεις σχηματάκια, φατσούλες πάνω του και εντελώς ειρωνικά να γυρίσεις το φλιτζάνι ανάποδα και να δεις το μέλλον. Που? Στο παρελθόν? Στο κατακάθι? Και παρά την αντίφαση αυτή το μέλλον σου έχει μια φοβερή ομοιότητα με το παρελθόν σου. Αυτό που ακόμα και αν το έχεις διαγράψει από τους τομείς της επιλεκτικής σου αντίληψης, έχει, ξαφνικά τη γεύση χώματος στο στόμα σου.

Ρημαδοτηλέφωνο.

Labels:

0 Comments:

Post a Comment

<< Home