Και όμως αφού η καλή μου happy friend μου ζήτησε να συμμετάσχω και εγώ σε αυτή την ηλεκτρονική παράνοια η οποία έχει κατακλύσει την blogόσφαιρα αποφάσισα να το κάνω.
Πρώτον θα ήθελα να σου πω πόσο περήφανος αισθάνομαι που όλο αυτό έχει ξεκινήσει αν δε κάνω λάθος, από έναν άνθρωπο, ο οποίος κατά τα φαινόμενα, επηρεάζει μεγάλο μέρος αυτού του ηλεκτρονικού κύκλου, το αγαπημένο lostάκι!
ΕΓΩ
1. Φοβάμαι τους κλόουν. Όχι απλός φόβος. Το σκατό κατεβαίνει στην κάλτσα! Κοιτάζω έναν κλόουν και βλέπω το τέλος μου να πλησιάζει! Και δε μιλάμε για ένα απλό τέλος! Splatter με πολύ αίμα! ΖΟΥΜΙ
2. Στεναχωριέμαι ακόμα που η καλή κυρία, που μας καθάριζε το σπίτι, όταν βρισκόμουν και εγώ σε ηλικία σπόρου, έπλυνε το Σωτήρη, τον αρκούδο μου ο οποίος εις τα εξ’ ων συνετέθει! Του πεταχτήκανε τα πλαστικά, ψεύτικα μάτια του έξω και χάθηκε το μισό του είναι σε σβώλους αφρολέξ!
3. Είμαι απίστευτα φιλόδοξος, χωρίς να ξέρω αν αυτό το αξίζω, ή αν έχω τη δυνατότητα – ικανότητα να το καταφέρω!
4. Βαριέμαι πάρα πολύ εύκολα, αλλά δεν κωλώνω να αλλάζω αυτό που με κάνει να αισθάνομαι έτσι!
5. Πιστεύω στη διαφορετικότητα και ότι είναι το μοναδικό στοιχείο που μπορεί πλέον να διαχωρίσει την ήρα από το στάρι! Ο διαφορετικός, τελικά, επιβιώνει. Ο διαφορετικός, είναι διαφορετικός γιατί το έχει φιλοσοφήσει και θέλει να κάνει κάτι το οποίο να το ξεχωρίσει από το σύνολο! Και δε μιλάω για την κοινή, κλισέ παρανόηση διαφορετικότητας που αναφέρεται στις σεξουαλικές προτιμήσεις του καθένα, αλλά στη διαφορετικότητα ιδιοσυγκρασίας και ιδεολογίας.
6. και τέλος, μου τη δίνουν οι ηλίθιοι! Μπορεί να μην είναι δικό τους λάθους αλλά θα μπορούσα να χειροδικήσω εναντίον ηλιθίων (και όχι να ΤΟΥΣ ΧΕΙΡΟΔΙΚΗΣΩ όπως άκουσα από έναν επιφανή κύριο)
Labels: Εγώ
